մայրենի
- Տրվածհնչյուններով կազմի՛ր բառեր: Օրինակ՝ տակու – կատու
արիտ – տարի
շունա – աշուն
ապրին – պանիր
պուգլա – գուլպա
կօղա – օղակ
րուհյ – հյուր
թալիփ – փաթիլ
- Յուրաքանչյուրբառի հնչյունները վերադասավորիր այնպես, որ նոր բառ ստանաս:
ափսե – փեսա
գեր — երգ
սարդ —դարս
նուշ — շուն
հյուս — հույս
մուկ — կում
տեգ — գետ
ուլ — լու
թութ — թթու
- Բառերիսկզբից և վերջից ավելացրո՛ւ մեկական հնչյուն և նոր բառ ստացիր:
վազ — վազք, ավազ
կար — ռակ
շուն — նուշ
բար — րաբ
հեր — տեր
որ — որ
- Տրվածհնչյուններն այնպես դասավորիր, որ բառեր ստանաս:
Ա մ ի ք—քամի
Ռ ա թ ո –աթոռ
Ռ ե ձ ք —ձեռք
Կ ա ժ բ ա –բաժակ
Ղ ն ի ա կ — կաղին
Ք ո ս խ —խոսք
Տ ք ի մ —միտք
Ր ի պ ն ա –պանիր
Կ չ ա կ ա –կակաչ
- Ինքդ փորձի՛ր նմանատիպ առաջադրանքներ կազմել:
Գրիր քո սիրած խաղալիքը
Մուկն ու կատուն
Մի անգամ մուկը գնում եր տատիկի տուն և ճանահարին տեսավ վոր կատուն պանիր է վաճառում և մկան մոտ միյայն իր տատիկի համար է վերցրելև մտածեց և իրեն ստիպեց և ասաց որես սա մի ուրիշ անգամ կգնեմ և նա գնաց իր տատիկի համար գնի գնելուց հետո տատիկը պատուհանից նայեց և տեսավ տատիկը և նա արագ գնեց այդ ամենիչը և իրար ուրախացրեցին իրար;
maTEM
Աննան մեկ շաբաթում ավարտեց փոկրիկ իշխանը գրքի ընթերցումը։Նա շաբաթվա առաջին օրը կարդաց
10էջ իսկ միուս
6×9=54
10+54=64
Սոնան շաբաթվա առաջին երեք օրում կարդաց օրական 12էջ կիրակի օրը 14 էջ իսկ մնացած օրերին 9-
ՄԱԹԵՄԱՏԻԿԱ
Ա 3200+308-1654= 3200+308=3508 3508-1654=1854
5XA:40=400 5X3200=16000 16000:40=400
5X3200:40=400
BA+3208+40=5120
3200:40X64=5120
3200:40=8
40X64=5120
Վիլյամ Սարոյան «Ես»
Վաղո՜ւց, շա՜տ վաղուց, աշխարհում միայն մի բառ կար՝ «Ես»: Եթե մեկնումեկն ուզում էր ասել. «Բարև, ես եմ», -ուղղակի ասում էր՝ «Ես»: Եթե ուզում էր ասել. «Ինձ մի նարի՜նջ տուր», կամ՝ «Ի՜նչ գեղեցիկ ծառ է», «Ծիտիկը ծլվլում է», դարձյալ միայն մի բառ էր ասում՝ «Ես»:
Դա միակ բառն էր աշխարհում:
Մարդկանց մի մասը ուղղակի գոռում էր այդ բառը, մյուսները՝ շշուկով էին ասում, մի քանիսը՝ լացով, ոմանք էլ՝ ծիծաղելով: Չէ՞ որ դա մարդկանց միակ բառն էր: Իսկ կենդանիները…
Շունն ասում էր.
«Հա՜ֆ-հա՜ֆ-հա՜ֆ,
Իսկույն այգի ինձ տարեք, խոտերի մեջ բաց թողեք»:
Կատուն ասում էր.
«Մյա՜ու-մյա՜ու,
Ես ձեր քնքուշ թագուհին եմ,
Ձեր բոլորի սիրելին եմ»:
Կովն ասում էր.
«Մու-ո՜ւ-ո՜ւ-ո՜ւ…
Ես կով եմ, իսկ դո՞ւ-ո՞ւ-ո՞ւ…»:
Մտրուկն ասում էր. «Ի-հի՜-հի՜-հի՜-հի՜,
Սա իմ մայրիկն է, սա էլ՝ հայրիկը»:
Խոզն ասում էր.
«Մի բլիթ տվեք դդումով,
Որ ես դառնամ կլոր-կլոր,
Բայց ինչքան էլ կլորանամ, թռչող փուչիկ չեմ դառնա»:
Թրթուրն ասում էր․
-Ես փափուկ եմ։
Թիթեռն ասում էր․
-Կարևոր չէ, թե ի՛նչ եմ եղել առաջ,
Դուք տեսեք, թե ի՛նչ եմ հիմա՜․․․
Տեսեք՝ ինչպես եմ թռվռում
Արևի տակ և ստվերում։
Իսկ ձկնիկը շշուկով էր խոսում.
-Կամա՛ց շարժվեք, մի՛ աղմկեք, սո՛՜ւս…
Իմ բալիկից նամակի եմ սպասում:
Ամենքը աշխարհում ինչ-որ բան էին ասում.
Սպիտակ վարդն ասում էր կարմիր վարդին.
-Ողջո՜ւյն, կարմիր գլխարկ:
Լապտերասյունն ասում էր․
-Ես շատ եմ երկա՜ր, երկա՜ր,
Ոտքս հողի մեջ է, գլուխս՝ երկնքում։
Գնացքն ասում էր․
— Հելլո՜, ես գնուեմ Բուֆալո։
Միայն մարդիկ էին անվերջ-անդադար կրկնում «Ես» բառը: Երբ բոլորը միասին ասում էին այդ բառը, ստացվում էր՝ ե՜ս-ե՜ս-ե՜ս-ե՜ս:
Մի օր էլ մարդկանց գլուխն սկսեց ցավել անընդհատ ես-ես-ես-ես ասելուց ու լսելուց: Գլխացավից ու ձանձրույթից ազատվելու համար նրանք շատ էին ուզում մի նոր բառ հնարել:
Վերջապես մի մարդ, որի գլուխը ամենից շատ էր ցավում «Ես» ասելուց, գտավ այդ նոր բառը:
Կեսգիշերին արթնանալով, նա ինչքան ուժ ուներ գոռաց՝ «Ոչ»: Հաջորդ առավոտ աշխարհում արդեն մի նոր բառ կար՝ «Ոչ»:
Այդ օրվանից գլխացավով տառապող մարդիկ ես-ես-ես-ես-ես ասող մարդկանց հանդիպելիս գոռում էին՝ ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ:
Սկզբում թվում էր, թե նոր բառը կոպիտ է և տհաճ, շատերը չէին էլ ուզում լսել: Բայց հետո կամաց—կամաց դադարում էին ես—ես—ես—ես ասելուց և փորձում էին մի քիչ մտածել... Ու շուտով բոլորն էլ արդեն գիտեին «ոչ» բառը և նույնիսկ հաճույքով կրկնում էին:
Իսկապես որ դա լավ բառ էր:
«Ոչ» ասելիս գլուխը իրեն կլոր էր զգում, մի բան, որ չափազանց կարևոր էր գլխի համար: Եվ հետո, այդ բառը ստիպում էր, որ գլուխն իրեն մեծ զգա, իսկ դա գլխի համար ավելի լավ չափ է, քան՝ փոքրը:
Այժմ աշխարհում ասելու և լսելու համար արդեն երկու բառ կար:
Է՜հ, եթե կա երկու բառ, ինչո՞ւ չլինի երրորդը: Ու եթե կա երեք բառ, ինչո՞ւ չլինի չորրորդը: Իսկ եթե կա չորս բառ, ապա ի՞նչն է խանգարում, որ լինեն շա՜տ ու շա՜տ նոր բառեր:
Եվ եթե կա «ես»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «դու»-ն,
Եթե կա «ոչ»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «այո»-ն,
Եթե կարող է լինել «տաք»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «սառ»-ը,
Կոշտն ու փափուկը, մոտիկն ու հեռուն,
Թացն ու չորը, բարձրն ու ցածրը,
Ճիշտն ու սխալը, թարսն ու շիտակը,
Լույսն ու խավարը, սևն ու սպիտակը:
Այսպես, մարդիկ սկսեցին իրար հետ խոսել, հարցեր տալ ու պատասխանել: Ու մտածել, թե ինչ բան է այս աշխարհը:
Եվ մինչև հիմա էլ փնտրում են այդ հարցի պատասխանը:
Առաջադրանքներ
- Կարդա՛ պատմվածքը և դո՛ւրս գրիր հականիշները:
- Ո՞ր բառն է աշխարհի ամենակարևոր բառը. ինչո՞ւ:
- Ինչո՞ւ էր «ոչ» ասելիս գլուխը իրեն ավելի կլոր զգում:
- Քո կարծիքով աշխարհում առաջինը ո՞ր բառերն են եղել:
- Ինչպիսի՞ն էին «ես» բառը շշուկով կամ լացով արտասանող մարդիկ։ Բնութագրի՛ր նրանց։
- Գրի՛ր այն հարցերը, որոնք կուզեիր ուղղել ուսուցիչներիդ կամ մեծահասակներին:
- Ե՞րբ մարդիկ սկսեցին իրար հետ խոսել, մտածել ու հարցեր տալ:
Ի՞նչ բան է այս աշխարհը․ շարադրի՛ր մտքերդ այս հարցի շուրջ։
Առասպել հայոց լեռների մասին
Ասում են` Հայոց լեռները վաղ ժամանակներում հաղթանդամ ու հսկա եղբայրներ են եղել: Հսկա եղբայրներն ունեցել են մի անխախտ սովորություն: Ամեն առավոտ, հենց որ զարթնում էին քնից, նախ կապում էին իրենց գոտիները, հետո դրանք ձգում էին: Դրանից հետո միայն նրանք ողջագուրվում էին, բարևում ու ողջունում իրար և բարի օր մաղթում իրար:
Եվ այսպես, նրանք ապրում էին իրենց սովորույթով. գոհ էին իրարից, երջանիկ էին ու համերաշխ:
Բայց անցնում են դարեր: Նրանք ծերանում են, էլ չեն կարողանում վաղ վեր կենալ: Օրերից մի օր էլ, ուշ արթնանալով, նրանք մոռանում են կապել իրենց գոտիները և հակառակ իրենց սովորության` իրար բարևում են` առանց գոտիները կապելու:
Աստված մտածում է, որ ավելի լավ կլինի, որ նրանք քարանան և անշարժ լեռներ դառնան… չէ՞ որ եղբայրներն արդեն ծուլանում էին և չէին ուզում ավելորդ շարժումներ անել: Ծերացած եղբայրներին Աստված քարացնում, լեռներ է դարձնում` նրանց հանձնարարելով փակել և դժվարացնել դեպի Հայոց երկիր եկող ոսոխների ճանապարհը:
Եղբայրները լեռներ են դառնում, նրանց զմրուխտե գոտիները` կանաչ դաշտեր, իսկ արցունքներն էլ` սառնորակ ու անմահական ջրերով աղբյուրներ: Դա պատիժ չէր, այլ պատիվ էր եղբայրների համար:
О себя
Чтение автобиографии (ինքնակենսագրություն)
Я, Араик А, родился 12 апреля живю в Ереванe. У меня карие глаза и чёрные короткие волосы. Я низкого роста. Я учусь в 4-ом классе Образовательного комплекса ,,Мхитар Себастаци’’. Занимаюсь спортом, люблю рисовать и петь. Мой любимый цвет-красный, любимое животное- слон. Отец – емил арютююнян, бизнес. Он работает в бизнес. Очень любит работу и переживает за б. Мать – , бухгалтер. Ещё мама отличная хозяйка и прекрасно готовит. Сестра – Аветисян Инна, ученица 10-ого класса Образовательного комплекса ,,Мхитар Себастаци’’. Брат- Манвел математики. Ему 9лет. У меня прекрасная семья.
մաթեմ բ հ
Պարզիր, թե որ գումարն է կարգային գումարելիների գումար, և այն ներկայացրու թվի տեսքով։
ա) 7հազ․+3տ․+5մ․=7035
7x10000+3×1000+4×10+6×1=73046
40000+2050+30+5
Բ)60000+2000+520+5
4×100000+3×1000+2×1=403002
7հազ․+3հ․+42մ․=7342
Վարժ 36
Հաշվի՝ր։
Վարժ 36
2 | 1 | 8 | 4 | : | 7 | |
— | 312 | |||||
2 | 1 | |||||
8 | ||||||
7 | ||||||
1 | 4 | |||||
1 | 4 | |||||
8 | 5 | 4 | _ | : | 7 | _ | ||
7 | 122 | |||||||
1 | 5 | |||||||
1 | 4 | |||||||
1 | 4 | |||||||
1 | 4 | |||||||
3 | 2 | 1 | 5 | : | 6 | |||
3 | 0 | |||||||
2 | 1 | 5 | 3 | 5 | ||||
1 | 8 | |||||||
3 | 5 | |||||||
2 | 4 | 2 | ||||||
x | ||||||||
6 | 0 | |||||||
14 | 5 | 2 | 0 | |||||
8 | 5 | 9 | 2 | :
|
6 | |||
6 | 1 | 4 | 3 | 2 | ||||
2 | 5 | |||||||
2 | 4 | |||||||
1 | 9 | |||||||
1 | 8 | |||||||
1 | 2 | 1 | 2 |
5 | 5 | 8 | ____ | : | 6 | ____ | ||
5 | 4 | 9 | 3 | |||||
1 | 8 | 1 | 8 | |||||
3 | 3 | 2 | 0 | |||||
x | 7 | |||||||
23 | 2 | 4 | 0 |
3 | 0 | 8 | |||||||
x | |||||||||
4 | 0 | ||||||||
12 | 3 | 2 | 0 | ||||||
բնագիտություն
Ինչո՞ւ է մարդը վերափոխում բնությունը:
Վաղո՜ւց, շա՜տ վաղուց, աշխարհում միայն մի բառ կար՝ «Ես»: Եթե մեկնումեկն ուզում էր ասել. «Բարև, ես եմ», -ուղղակի ասում էր՝ «Ես»: Եթե ուզում էր ասել. «Ինձ մի նարի՜նջ տուր», կամ՝ «Ի՜նչ գեղեցիկ ծառ է», «Ծիտիկը ծլվլում է», դարձյալ միայն մի բառ էր ասում՝ «Ես»:
Դա միակ բառն էր աշխարհում:
Մարդկանց մի մասը ուղղակի գոռում էր այդ բառը, մյուսները՝ շշուկով էին ասում, մի քանիսը՝ լացով, ոմանք էլ՝ ծիծաղելով: Չէ՞ որ դա մարդկանց միակ բառն էր: Իսկ կենդանիները…
Շունն ասում էր.
«Հա՜ֆ-հա՜ֆ-հա՜ֆ,
Իսկույն այգի ինձ տարեք, խոտերի մեջ բաց թողեք»:
Կատուն ասում էր.
«Մյա՜ու-մյա՜ու,
Ես ձեր քնքուշ թագուհին եմ,
Ձեր բոլորի սիրելին եմ»:
Կովն ասում էր.
«Մու-ո՜ւ-ո՜ւ-ո՜ւ…
Ես կով եմ, իսկ դո՞ւ-ո՞ւ-ո՞ւ…»:
Մտրուկն ասում էր. «Ի-հի՜-հի՜-հի՜-հի՜,
Սա իմ մայրիկն է, սա էլ՝ հայրիկը»:
Խոզն ասում էր.
«Մի բլիթ տվեք դդումով,
Որ ես դառնամ կլոր-կլոր,
Բայց ինչքան էլ կլորանամ, թռչող փուչիկ չեմ դառնա»:
Թրթուրն ասում էր․
-Ես փափուկ եմ։
Թիթեռն ասում էր․
-Կարևոր չէ, թե ի՛նչ եմ եղել առաջ,
Դուք տեսեք, թե ի՛նչ եմ հիմա՜․․․
Տեսեք՝ ինչպես եմ թռվռում
Արևի տակ և ստվերում։
Իսկ ձկնիկը շշուկով էր խոսում.
-Կամա՛ց շարժվեք, մի՛ աղմկեք, սո՛՜ւս…
Իմ բալիկից նամակի եմ սպասում:
Ամենքը աշխարհում ինչ-որ բան էին ասում.
Սպիտակ վարդն ասում էր կարմիր վարդին.
-Ողջո՜ւյն, կարմիր գլխարկ:
Լապտերասյունն ասում էր․
-Ես շատ եմ երկա՜ր, երկա՜ր,
Ոտքս հողի մեջ է, գլուխս՝ երկնքում։
Գնացքն ասում էր․
— Հելլո՜, ես գնուեմ Բուֆալո։
Միայն մարդիկ էին անվերջ-անդադար կրկնում «Ես» բառը: Երբ բոլորը միասին ասում էին այդ բառը, ստացվում էր՝ ե՜ս-ե՜ս-ե՜ս-ե՜ս:
Մի օր էլ մարդկանց գլուխն սկսեց ցավել անընդհատ ես-ես-ես-ես ասելուց ու լսելուց: Գլխացավից ու ձանձրույթից ազատվելու համար նրանք շատ էին ուզում մի նոր բառ հնարել:
Վերջապես մի մարդ, որի գլուխը ամենից շատ էր ցավում «Ես» ասելուց, գտավ այդ նոր բառը:
Կեսգիշերին արթնանալով, նա ինչքան ուժ ուներ գոռաց՝ «Ոչ»: Հաջորդ առավոտ աշխարհում արդեն մի նոր բառ կար՝ «Ոչ»:
Այդ օրվանից գլխացավով տառապող մարդիկ ես-ես-ես-ես-ես ասող մարդկանց հանդիպելիս գոռում էին՝ ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ:
Սկզբում թվում էր, թե նոր բառը կոպիտ է և տհաճ, շատերը չէին էլ ուզում լսել: Բայց հետո կամաց—կամաց դադարում էին ես—ես—ես—ես ասելուց և փորձում էին մի քիչ մտածել... Ու շուտով բոլորն էլ արդեն գիտեին «ոչ» բառը և նույնիսկ հաճույքով կրկնում էին:
Իսկապես որ դա լավ բառ էր:
«Ոչ» ասելիս գլուխը իրեն կլոր էր զգում, մի բան, որ չափազանց կարևոր էր գլխի համար: Եվ հետո, այդ բառը ստիպում էր, որ գլուխն իրեն մեծ զգա, իսկ դա գլխի համար ավելի լավ չափ է, քան՝ փոքրը:
Այժմ աշխարհում ասելու և լսելու համար արդեն երկու բառ կար:
Է՜հ, եթե կա երկու բառ, ինչո՞ւ չլինի երրորդը: Ու եթե կա երեք բառ, ինչո՞ւ չլինի չորրորդը: Իսկ եթե կա չորս բառ, ապա ի՞նչն է խանգարում, որ լինեն շա՜տ ու շա՜տ նոր բառեր:
Եվ եթե կա «ես»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «դու»-ն,
Եթե կա «ոչ»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «այո»-ն,
Եթե կարող է լինել «տաք»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «սառ»-ը,
Կոշտն ու փափուկը, մոտիկն ու հեռուն,
Թացն ու չորը, բարձրն ու ցածրը,
Ճիշտն ու սխալը, թարսն ու շիտակը,
Լույսն ու խավարը, սևն ու սպիտակը:
Այսպես, մարդիկ սկսեցին իրար հետ խոսել, հարցեր տալ ու պատասխանել: Ու մտածել, թե ինչ բան է այս աշխարհը:
Եվ մինչև հիմա էլ փնտրում են այդ հարցի պատասխանը:
որ բնութունը սիրեւն լինի և հարմար լինի
2. Ի՞նչ բնական հարստություններ են օգտագործվում տնտեսության մեջ:
ծախիկներ
3. Նայիր ձեր տան և դասարանի առարկաներին և փորձի’ր պատասխանել, թե ինչպե՞ս են պատրաստվել դրանք, ի՞նչ բնական հարստություններ են օգտագործվել դրանց պատրաստման համար, ի՞նչ մասնագիտության տեր մարդիկ են պատրաստել դրանք:
Մեր դասարանի սեղան աթոռը փայտից է կառուցված։
4. Ինչո՞ւ Է անհրաժեշտ հոգատարություն ցուցաբերել բնության նկատմամբ: Դու ինչպե՞ս ես հոգ տանում բնության պահպանության համար:
Ես խորհուրդ եմ տալիս զիբիլ թափել և չ ծխել
- Ինչպիսի՞ն էին «ես» բառը շշուկով կամ լացով արտասանող մարդիկ։ Բնութագրի՛ր նրանց։
- Մարդիկհոգնումեն լացելովեն ասում
- Գրի՛ր այն հարցերը, որոնք կուզեիր ուղղել ուսուցիչներիդ կամ մեծահասակներին:Այո
- Ե՞րբ մարդիկ սկսեցին իրար հետ խոսել, մտածել ու հարցեր տալ:
- ընգերութուն անում
- Ի՞նչ բան է այս աշխարհը․ շարադրի՛ր մտքերդ այս հարցի շուրջ։