270. Փակագծում դրված բայերից ե՞րբ հարցին պատասխանող բառեր (համակատար դերբայներ) ստացի´ր և գրի´ր կետերի փոխարեն:
Մի օր, ծովափի մոտով . անցնելիս . լսեցի մի քնքուշ ձայն: (անցնել)
Մյուսն այստեղ … ձիու քացու տակ էր ընկել: (կալ անել) Նրանք գնացքին սպասել են կայարանի սպասասրահում քնել էին: (սպասել)
Գյուղի երիտասարդները յուրաքանչյուր անգամ նրան հանդիպեցին և հարցնում էին: (հանդիպել)
Մի հետաքրքիր գիրք կարդա շուրջն ամեն ինչ մոոանում էր:
(կարդալ )
271. Ընդգծված բառերն ու բառակապակցություններն ի՞նչ են ավելացնում նախադասության արտահայտած մտքին (ինչ-որ հարցի պատասխանո՞ւմ են, ինչ-որ բառի հետ կապվո՞ւմ են: Ի՞նչ կլինի, եթե ընդգծված բառերն ու բառակապակցությունները հանես ): Կետադրությանն ուշադրությո´ւն դարձրու:
Ջա՜ն, պապիս հետ անտառ եմ qնալու:
Ա՜յ քեզ բան, դեռ չես վերջացրե՞լ:
Մերոնց, ինչ խոսք, հենց վաղը կայցելենք:
Ո´չ, ծրագրում ոչ մի փոխոխություն չենք անում և իրականացումն էլ չենք հետաձգում:
Քո գյուտը, պատկերավոր ասած ,կցնցի այս հին հողագունդը:
Այդ մասին, ի միջի այլոց, երրորդ անգամ ես պատմում:
ճիշտն ասած, խոստովանելուց վախենում էի:
272.Տեքստը կարդա´ և հարցերին պատասխանի´ր: Պատասխաններն այնպե´ս գրիր, որ տեքստի ընդարձակ փոխադրություն ստանաս:
Իրաքում գտնվող Դիալա գետն աշխարհի միակ գետն է, որը մի անգամ մահվան է դատապարտվել: Պարսից աշխարհակալ արքա Կյուրոսը երեք հարյուն վաթսուն ջրանցք էր փորել տվել, որ ջուրը Դիալայից դուրս հոսի, որովհետև իր սիրելի սպիտակ նժույգը գետանցի ժամանակ աչքի առաջ խեղդվել էր այդ գետում: Բայց ընդամենը հարյուր տարի հետո ջրանցքները չորացել էին, ու գետը նորից վերադարձել էր իր նախկին հունը:
Հարցեր
Ո՞վ էր Կյուրոսը: Ինչպիսի՞ արքա էր: Ի՞նչ եղավ մի անգամ : Այդ ձին մյուս ձիերից ինչո՞վ էր տարբերվում: Կյուրոսն ինչպե՞ս վերաբերվեց ձիու խեղդվելուն: Գետի մահվան վճիռն ինչպե՞ս էր ուզում իրականացնել: Գետը ենթարկվե՞ց վճռին: Այս պատմությունից ի՞նչ հետևություն կարելի է անել:
Կյուրոսը եղել է հզոր և հեղինակավոր մի արքա՝ Պարսից տերության աշխարհակալը։ Նա աչքի էր ընկնում իր իշխանությամբ ու վճռականությամբ, ինչից կարելի է ենթադրել, որ իր ժամանակի ամենազորավոր առաջնորդներից մեկն էր։ Մի օր, երբ իր սիրելի սպիտակ նժույգը փորձում էր անցնել Դիալա գետը, խեղդվում է հենց արքայի աչքի առաջ։ Այս դեպքը Կյուրոսի վրա խորապես ազդում է, և նա շատ ծանր է տանում իր սիրելի ձիու կորուստը։
273.Կետերի փոխարեն ում կամ յուն ածանցը գրի´ր:
Քամին խաղում էր պաղպաջ ում ալիքների հետ:
Դողդոջ ում ձայնը մատնեց, որ վախենում է:
Թվում էր, թե հարսի շրշ ումզգեստով աղջիկը քույրս չէ:
Սիրով էր տանում հիվանդի թրթմնջ յուն ու բողոքը:
Ջրի ճողփում լսվեց, ուրեմն մոտեցել ենք:
Դալար սաղարթի սոսափում ը խաղաղություն էր բերում:
Մոտիկից լսվող ճարճատումն անակնկալի բերեց բոլորին:
274.Տրված բառերը գործածելով՝ պատմություն հորինի´ր:
Ջրավազան, պալատ, մարագ, Մարս, մարմին, մարդուկ, մժեղ, մանուկ, մուկ, մեքենա, կամար, հարմար, մարմար:
275.Տրված բառերն ու բառակապակցություններն ավելացրո´ւ նախադասություններին և կետադրի´ր:
Ոչ մի նոր բան չկար, գրքում:
Հենց քեզ ենք ուղարկելու՜ ճամբար:
Լավ դուրս եկանք, անհարմար վիճակից:
Ձեռնոցներս դպրոցում եմ մոռացել:
Եղած չեղածը մի օրվա գործ չէ՞:
Շատ մի´ մտածիր, ելքը կգտնենք:
Վա՜յ, մե՜ծ բան, այո´, կարճ ասած, ոչինչ, մեր մեջ ասած:
276.Մի տոնակատարության մասին մանրամասն պատմի´ր (չմոռանաս կարևոր պահերը, մարդկանց նկարագրել, քո և ուրիշների վերաբերմունքի մասին գրել):
Ես կնկարագրեմ, ամանորյա իմ ընտանիքիս վերաբերմունքը : Իմ ընտանիքում ամանորի օրը առավոտյան արդնանում են մենք բոլորս շնորհավորում ենք իրար և անցնում ենք մեր աշծժխտանքներով օրինակ իմ մայրիկը և հարսիկը լիքը աշխատանք են անում իսկ ես պապաս հոպարս և պապիս տոնածռն ենք իջացնում գնում խանութ և արդեն ալիս է արդեն ժամը 12-ը և ես իմ քույրիկը և ախպերս գնում ենք սայլուտ նայելու և գալիս ենք հյուրասենյակ և տեսնում ենք մեր նվերները :
277.Նախադասությունները լրացրո´ւ, գրածդ բայը(բայերը ) ընդգծի´ր և եղածների հետ համեմատի´ր:
Մեր, ծաղիկներն ավելի ամուր ու ուժեղ կդառ-
նային:
Մեր, ատամներն ավելորդ կլինեին:
Եթե մարդիկ աչքերր փակած ման կգային:
….. ……….. նրանք մեր պահարաններում կուտ ու փե-
տուր կպահեին;
Կիլիկիայի հարավային մասում ձգվող Ամանոսի լեռնաշղթայի գագաթներից մեկը` Մուսա լեռը, գտնվում է Կիլիկյան Հայաստանի (ներկայիս Թուրքիայի Հաթայ վիլայեթում)` պատմական Անտիոք քաղաքից 18 կմ դեպի հարավ-արևմուտք` Միջերկրական ծովի հյուսիս-արևելյան ափին: Լեռան հարավային փեշերին գտնվող վեց հայաբնակ գյուղերում բնակվում էր ավելի քան 6000 մարդ, որոնք հիմնականում զբաղվում էին երկրագործությամբ, արհեստներով ու շերամապահությամբ, ունեին իրենց դպրոցներն ու եկեղեցիները: